tonem i wskazał na schody. Obładowani lokaje dotarli już na pół - piętro. - Tędy, panno

— Słuchaj no — odezwał się schrypniętym głosem.
- Ja... nie przyszłam, żeby się wyspowiadać. Potrzebuję rady. Ja... - słowa uwięzły jej w gardle, na powrót ogarnęła ją mroczna rozpacz i lęk. - Nie mam do kogo się zwrócić. Jeśli ksiądz mi nie pomoże, nie wiem, co się ze mną stanie. Będę zgubiona. - Ukryła twarz w dłoniach i rozszlochała się. - Proszę, niech mi ksiądz pomoże.
- Uważasz, że to źle?
Santos spojrzał jej prosto w oczy.
W sypialni Lily paliło się jeszcze światło, chociaż Santos wątpił, by nie spała o tej porze. Zatrzymał się pod jej drzwiami i zajrzał do środka. Tak jak myślał, zasnęła nad książką. Niekiedy
usłyszała ciche szczeknięcie, przypomniała sobie jedno i drugie.
- A co z tym dzieciakiem z St. Charles? - zapytał Jackson, raz jeszcze sięgając po zdjęcia. - Jakoś nie wierzę w jego alibi. Coś mi tu śmierdzi. Chłopak miał okazję. Chodzi do dziewczyn, często kręci się po Dzielnicy.
- A pewnie, mój panie. Mam piętnaście lat i zjadłem wszystkie rozumy, tak? - Nachyliła się ku niemu z rękami wspartymi na biodrach. - Kiedy byłam w twoim wieku, też byłam strasznie mądra. W głowie mi się nie mieściło, że mogłabym zarabiać na życie, kręcąc tyłkiem przed obcymi facetami. Nie wiedziałam nawet, że istnieją takie kobiety.
Gloria przycisnęła ręce do brzucha, jakby za chwilę miała zwymiotować.
zaplecionymi na piersi i bardzo zasadniczą miną.
Podczas obiadu mężczyzna patrzył na nią w sposób, którego nie rozumiała. Nie lubiła niejasnych sytuacji. Zawsze wolała wiedzieć, co się wokół niej dzieje. Dlatego była tak dobrą agentką CIA. Teraz jednak odnosiła wrażenie, że sprawy wymknęły się spod kontroli. Bryce okazał się nieprzewidywalny. Tym bardziej należało okazać ostrożność i nie zapominać o lekcji otrzymanej od Marka Faradaya.
- Na szczęście nie.
- Dobrze. Co mam powiedzieć?
- A lord Kilcairn?

bardziej posępną minę. - Dlatego czekam, aż wyjdzie
książce.
- Rozumiem, dlaczego myślałeś... dlaczego... - Zmarszczyła nos i odetchnęła głęboko. – Nieczęsto się zdarza, żeby kobieta w moim wieku... żeby...
razem z poduszką na kocu.
Chloe kręciła głową.
Stosunek Shey do Tannera nieco się zmienił, choć ona
myśli coś znacznie bardziej fundamentalnego. - Uśmiechnęła się
Wreszcie zostaną sami.
kierunek dla tej rozmowy.
- To możliwe. A może to jakiś ptak drapieżny przyniósł tu rybkę w dziobie.
- Nigdzie nie pójdziesz! - Kat złapała go za rękaw.
poszczęści, pieniądze są moje.
- Rzeczywiście ma w sobie więcej siły przetrwania niż sądziłam.
Jeszcze jeden uśmiech.
Zgasiła silnik.